ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Որբի գլուխ, իմ հայրենիք

Որբի գլուխ, իմ հայրենիք
21.05.2019 | 02:08

Այդ առաջին հայացքից է, որ օրվա իշխողը, որը իշխանության է եկել սահմանադրական կարգը խախտելով, առաջ է ընթանում առանց հայեցակարգերի` Հայաստանի արտաքին քաղաքական, համազգային, ներքաղաքական և, որ ամենակարևորն է, Արցախյան խնդիրներում:


Սահմանադրական կարգի խախտման մասին. մեկ տարվա ընթացքում իշխանության գլխին կանգնած մարդը երեք անգամ սահմանադրություն է խախտել.
ա) փողոցում, շանտաժով (իր և իր տերերի կարծիքով` թավշյա, ոչ բռնի, սիրո հեղափոխություն) իշխանության է տիրացել:
բ) Գործադրին տեր կանգնելուց, այդ մասով «պետության» որբ գլուխը խուզելուց հետո, նույնակերպ (տես` ՍԴ որոշումը) նա ցրել է պառլամենտը, ձևավորել օրենսդիր մարմին և սկսել է «խուզել» այն:

գ) Երեկ արդեն «խուզման» էր ենթակվում արդարադատության համակարգը:
Մեկ նպատակով. ամրացնել սեփական իշխանությունը, որը մասամբ կարող էր վտանգի ենթարկվել Ռոբերտ Քոչարյանի` դրսում գտնվելու պարագայում: Սակայն դա գործընթացի միայն մեկ չնչին մասն է: Խնդիրն ավելի «հեռվից» է գալիս: Հարկավոր էր առիթ` արագացնելու անցումային արդարադատության փաշինյանական, իրականում` սորոսական իդեա-ֆիքսը: Ինչն արդարադատության ոլորտում նոր խաղի կանոններ կձևավորեր, ձևով` բարեփոխչային, իրականում` նոր էլիտա-օլիգարխիա ձևավորելու, վրեժ-վենդետայի գործիքը սեփական ձեռքում պահելու գերնպատակայնությամբ: Ասել է՝ իշխանությանն ամբողջովին, իրական տիրապետելու համար:


Խանգարող համգամանք կար: Արցախյան խնդիրը: Արցախն ինքնին: ՈՒ Վիտալի Բալասանյանի հետ տեղի ունեցած նախորդ օրվա միջադեպը բազմաշերտ էր: Նախ` այն բացապարզում էր փաշինյանական վախերը` կռված, հայրենասեր, ուժեղ ցանկացած մարդու հանդեպ: Երկրորդ` գեներալիտետի հանդեպ` թե արցախյան, թե հայաստանյան. բանակում չծառայած մարդու համար հաստատապես ներքին չակրաներում տարիների կուտակված կունդալինը չէր կարող նման երևակումներ չունենալ: Հաջորդ շերտը` Քոչարյանին այցի եկածներին (որքան էլ գեներալ Վիտալի Բալասանյանը պնդի, որ այլ առիթով էր Հայաստանում) ցուցանելու` որտեղ են Հայստանում ձմեռում խեցգետինները, բայց… քանի որ հայն Աստված ունի, տապալվեց իշխողի այս մի «խուզում»-խուզարկումը, նշանային համակարգի վերածվելով նրան ապագայում սպասող մեծ ֆիասկոյում:


Շարունակենք ղարաբաղյան «սագան», այս ամբողջ թնջուկը` դատարանների դռները փակել… մի պահ էլ ձգենք պաուզան` արձանագրելու. աշխարհում հաստատապես չի գտնվի երկիր, ուր մարդն արդեն մեկ տարի է իշխանության է, բոլոր լծակներն ունի, սակայն վերջին ընդդիմադիրի նման գնում է փակելու դատարանների դռները` տապալելով ոչ միայն սահմանադրական կարգը, այլև քամուն տալով հեղինակության վերջին փշուրները` միջազգային հանրության, արտաքին աշխարհի բաց աչքի առջև:
ՈՒ սա էլ դեռ կարևորը չէ. նույն այն ժամին, երբ երկրի «հզոր» տերը և իր թիմակիցները պետք է փակեին արդարադատության դռները, դեֆակտո կաթվածահար անելով ոչ միայն արդարադատության համակարգը, այլև երկիրը, պետությունն ինքնին, նույն ժամին Ադրբեջանը սկսելու էր շատ մեծ զորավարժություններ, թվով երկրորդը մի քանի օրերի ընթացքում:


Շարունակենք իշխողի կոնցեպտուալ մոտեցումների մասին մեր պատումը: Իրականում նա բոլոր ոլորտների համար էլ ունի կոնցեպտներ: Լու՛րջ կոնցեպտներ. արտաքին հայեցակարգում նա հուժկու քայլով քանդեց ՀԱՊԿ-ը (փաստացի կառույց, որը պետք է հակակշռի ՆԱՏՕ-ին. սիրատածումները մայր-Ռուսաստանի նկատմամբ իմպրովիզ են), Եվրոպան նրան թաքցնում է Պորոշենկոյի հետևում, ԱՄՆ-ը սպասում` բոլթոնյան թեզերի իրականացմանը:


Հոգևոր, կրթական ոլորտի նրա «խուզումները» գիտենք: Տնտեսականը բոլորն զգում են իրենց սառնարանների մեջ: Բարոյա-հոգեբանականի մասին ավելորդ է խոսել:
ՈՒ այս բոլորը եփվում է առաջին հերթին մեկ նպատակով: Ստեղծված կոնցեպտուալ քաոսը ծառայեցնել հեղափոխության իրական նպատակներին, այնքան խառնել հայոց գլուխն ու հոգին, որ վերջինս կորցնի դիմակայության ոգին, հարցերի լուծումները դրանով «հեշտացնել»: Հեշտացնելով, այն է` խուզելով հայոց պետականության գլուխը կասկադային քայլերով, լուծելով մնացյալ «կարևոր» խնդիրները:
Հերթն արդարադատության համակարգինն է: Կդիմանա՞ երկիրը:
Այո՛:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3400

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ